بررسی اثر ویتامین eدر مهار بیماری آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی در موش نژادc۵۷bl/۶

مقدمه: پراکسیداسیون مولکول های بیولوژیک از جمله لیپیدها با واسطه رادیکال های آزاد در پاتوژنز بیماری مولتیپل اسکلروزیس و آنسفالومیلیت خودایمن تجربی) (eae، مدل حیوانی مولتیپل اسکلروزیس، مؤثر است. ویتامین e به عنوان یک آنتی اکسیدان ممکن است با کاهش عوامل اکسیدان از جمله نیتریک اکساید در مهار بیماری مؤثر باشد. در این مطالعه اثر ویتامین e بر روی روند بیماری eae و میزان نیتریک اکساید و اسید اوریک مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: در این مطالعه تجربی موش های نر نژاد c57bl/6 در دو گروه درمانی (هر گروه 8 سر) با شرایط سنی و وزنی مشابه قرار گرفتند. 1) موش های مبتلا به eae تحت درمان با ویتامینe ، که 10 میلی گرم بر حسب وزن ویتامین e هر دو روز یک بار به صورت داخل صفاقی از سه روز قبل تا 19 روز پس از ایجاد بیماری دریافت کردند 2) موش های مبتلا به eae درمان نشده که تنها حلال ویتامین را با همان جدول زمانی دریافت نمودند. هم چنین 5 سر موش نر نژاد c57bl/6 با شرایط سنی و وزنی مشابه به عنوان گروه سالم در نظر گرفته شد. شدت بیماری، میزان اسید اوریک و نیتریک اکساید در گروه ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که شدت علائم کلینیکی در موش های تحت درمان با ویتامینe (8/0±4) در مقایسه با گروه درمان نشده(44/0±3/5) به طور معنی داری کمتر می باشد(01/0p<). هم چنین بین روز شروع حمله بیماری در گروه تحت درمان با ویتامینe و درمان نشده (به ترتیب روز 1±13و روز1±11پس از القا بیماری) اختلاف وجود داشت که البته معنی دار نبود. غلظت اسید اوریک در موش های تحت درمان با ویتامینe در مقایسه با گروه درمان نشده به طور معنی داری کمتر بود (001/0p<). تفاوتی در میزان نیتریک اکساید در بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: ویتامینe تأثیری بر میزان نیتریک اکساید ندارد اما موجب کاهش سطح اسید اوریک می گردد. به نظر می رسد که ویتامینe از طریق افزایش مصرف اسید اوریک می تواند سبب تأخیر شدت شروع بیماری و کاهش شدت بیماری شود.